Szczecińscy konfederaci, skupieni wokół Jerzego Sychuta, dzięki współpracy z grupą Edmunda Bałuki, mieli wpływ na postulaty strajkowe stoczniowców w sierpniu 1980. Opierały sie one na postulatach przygotowanych przez Zdzisława Najdera z Polskiego Porozumienia Niepodległościowego.

W drugiej połowie 1980 doszło jednak do sparaliżowania szczecińskiej KPN przez SB. Nowak wycofał się z działalności w KPN (czy raczej został wycofany przez SB - w czerwcu 1981 wyemigrował do Szwecji i otrzymał do SB zadanie inwigilacji tamtejszego środowiska polonijnego), Lachowicz został zdemaskowany przez Sychuta jako współpracownik SB a sam Sychut na początku grudnia 1980 został aresztowany. Jeszcze w listopadzie 1980 zawieszono działalność KPN na terenie Obszaru Północnego.

10 grudnia 1980 KKP w Gdańsku powołała Komitet Obrony Więzionych za Przekonania i delegowała do niego 9 swoich przedstawicieli. Jednym z nich był Stanisław Wądołowski ze Szczecina. Na jego wniosek Międzyzakładowa Komisja Robotnicza w Szczecinie podjęła uchwałę o zbieraniu podpisów pod petycją do marszałka Sejmu żądającą uwolnienia przywódców KPN. W lutym 1981 petycja wraz z 40 tys. podpisów została wysłana do adresata.

9 marca 1981 powstał Regionalny KOWzaP w Szczecinie. Na jego czele stanął Wądołowski. Wymiernym efektem tych działań było uwolnienie Jerzego Sychuta 22 kwietnia 1981 (liderzy KPN z Warszawy oraz Krzysztof Bzdyl z Krakowa pozostawali w więzieniu do czerwca 1981).

Utworzono także Regionalny KOWzaP w Gorzowie Wielkopolskim.

Mimo dogodnych warunków zewnętrznych w drugiej połowie 1981 nie odnotowano wzrostu aktywności KPN w Szczecinie (jak to miało miejsce w wielu innych miastach Polski).