został utworzony uchwałą II Zjazdu Jedności z Walczącym Krajem (1-2 września 1979) w wyniku połączenia utworzonego w 1976 Funduszu Pomocy Robotnikom z Funduszem Wolności Słowa (pierwotna nazwa to Fundusz Obrony Wolności Słowa i Praw Ludzkich w Polsce), utworzonym w 1978. W skład władz FPK wchodzili: prezydent RP na uchodźstwie, premier rządu RP na uchodźstwie, minister spraw krajowych oraz przedstawiciele partii i ugrupowań politycznych, wchodzących do Rady Narodowej. Działalność FPK wspierał Rząd RP na Wychodźstwie i Skarb Narodowy. Zarząd FPK organizował zbiórki pieniężne w różnych środowiskach i organizacjach polskich we wszystkich krajach polskiego osiedlenia oraz przyjmował dary pieniężne, zapisy testamentowe itp. Zadaniem funduszu była pomoc opozycji antysystemowej kraju. Beneficjentami Funduszu byli m.in.:

• Ośrodek Robotniczy Wola przy kościele św. Klemensa w Warszawie;

• „Solidarność Walcząca” we Wrocławiu i Poznaniu;

• Konfederacja Polski Niepodległej, której przywódcę Leszka Moczulskiego zaproszono w 1986 do Londynu na leczenie po wyjściu z więzienia (zbiórka na „Fundusz Moczulskiego” przyniosła kwotę znacznie przekraczającą koszty leczenia, na wniosek Leszka Moczulskiego resztę przelano na „konto opieki nad działaczami wolnościowymi w Kraju”);

• Ruch Ludowy, którego przywódcę Józefa Teligę również wspomożono po wyjściu z aresztu;

• Polska Partia Socjalistyczna, której przywódcy, Janowi Józefowi Lipskiemu również dopomożono w leczeniu w Londynie;

• „Biblioteka Historyczno-Literacka”, redakcje: „Niepodległości”, "Tygodnika Wojennego”, „Rzeczypospolitej Samorządowej” i wydawnictwo „Maraton”;

• Niezależny Ruch Harcerski i Komitet Prymasowski. 

Materiały są dostępne na licencji CC BY 3.0 PL. 
Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści

pod warunkiem wskazania autorów praw do tekstu.